An hoc usque quaque, aliter in vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ita prorsus, inquam; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Duo Reges: constructio interrete. Hic nihil fuit, quod quaereremus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? An eiusdem modi? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Ea denique omni vita, quae in una virtute consisteret, illam vitam, quae etiam ceteris rebus, quae essent secundum naturam, abundaret, magis expetendam non esse, sed magis sumendam.

Non est igitur voluptas bonum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia
tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo
melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Bork: An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Bork: Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Bork: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Minime vero istorum quidem, inquit.
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Sit enim idem caecus, debilis.